يك استراتژيست روسي متخصص در مسائل ايران تأكيد كرد كه آمريكا مدت هاست فرصت حمله به ايران را از دست داده است.

جمال در ابتدا يكي از مهم ترين دلايل عدم حمله اسرائيل به ايران را مخالفت آمريكا دانست و گفت: «در خصوص اسرائيل بايد گفت آمريكا به طور غيررسمي اعلام و به بيان بهتر به نتانياهو فهمانده كه در صورت پرواز هواپيماهاي اسرائيلي به سوي ايران جنگنده هاي رهگير آمريكايي از عراق اعزام مي شوند و آنها را وادار به بازگشت مي كنند چون واشنگتن به هيچ وجه قصد ندارد جنگي عليه ايران راه بيندازد».

وي ادامه داد: «خودم شخصاً سال ها فكر مي كردم آمريكا دائماً خواب حمله به ايران را مي بيند. اما اولاً، اين ماجرا مربوط به دوران نومحافظه كاران مي شده و نظريه آنها بوده است، ثانياً، آمريكا زمان مناسب براي حمله به ايران را از دست داده و ثالثاً، اوباما هرگز خطر يك اقدام غيرقابل پيش بيني را قبل از انتخابات سال 2012 به جان نمي خرد».

وي درباره تأثير گزارش اخير آژانس بر مجموعه بحث ها درباره حمله نظامي به ايران اظهار داشت: «گزارش آژانس هيچ نقشي ندارد چون سازمان هاي اطلاعاتي آمريكا، اسرائيل و انگليس در جريان اوضاع هستند و هيچ نيازي به گزارش ندارند».

وي سپس به ارزيابي سطح توانمندي هاي نظامي ايران پرداخت و گفت: «ساخت بمب اتمي در صورت آشنايي با فيزيك و داشتن اورانيوم حتي در يك آزمايشگاه سطح متوسط هم ممكن است ولي مسئله اصلي اين نيست. اين فقط براي افراد ناوارد جاي سؤال دارد. سؤال چيز ديگري است: آيا ايران منابعي براي دفاع از تاسيسات هسته اي خود، مقابله با حمله احتمالي و دادن پاسخ مقتضي و تحمل جنگ طولاني با دشمنان مجهز به تسليحات بسيار پيشرفته اي مانند آمريكا، اسرائيل يا انگليس را دارد؟ براساس گزارش هاي كارشناسان آمريكايي ايران تا سال 2015 از نظر توان صنعتي نظامي به سطح فرانسه فعلي مي رسد. اولاً بايد در نظر داشت كه بعيد است آمريكا خطر حمله به كشوري مانند فرانسه را به جان بخرد و دوماً حتي سطح فعلي توان ايران هم خيلي جدي است». حيدر جمال سپس به تفاوت هاي ايدئولوژيك ايران با ديگر كشورهايي كه آمريكا تاكنون با آنها وارد جنگ شده پرداخت و گفت: «ايراني ها با كشوري مانند آرژانتين تفاوت دارند كه در سال 1982 در مناقشه فالكلند شكست خورد. تفاوت ايراني ها اين است كه نگاه ديگري به ارزش هاي زندگي و مرگ و فدا كردن خود دارند. همه كشورهايي كه آمريكا تاكنون به آنها حمله كرده از نظر معنوي ضعيف بوده اند. به عنوان نمونه صدام حسين را به خاطر بياوريم. عراق دوران صدام و حزب بعث از مذهب جدا و برنامه رسمي حزب بعث ايجاد جامعه غيرمذهبي بود، دين از جامعه كنار گذاشته شده و تحصيلات غيرديني به مردم تحميل مي شد و در واقع عامل اسلامي در دوران صدام حالت مخفي پيدا كرده بود. به همين دليل عراقي ها در زمان جنگ با ايران با وجود كمك عظيم فرانسه، آمريكا و در برخي موارد اتحاد شوروي نتوانستند طي 8 سال بر كشوري كه از همه سو تحريم و محاصره شده و غير از كلاشينكف سلاح ديگري در اختيار نداشت پيروز شوند. ولي ايران تنها در برابر تجاوز ارتش ميليوني صدام با پشتيباني آمريكا و اتحاد شوروي و فرانسه ايستادگي كرد».

جمال ادامه داد: مهمترين مسئله اين است كه اين كشور برخلاف عراق و خيلي از كشورهاي ديگر از جمله يوگسلاوي دوران ميلوشويچ بلد است، مي تواند و آماده است بدون توجه به احتمال نابودي خود با متجاوز بجنگد چون اين را رسالت خود مي داند. اين تفكر كاملاً با طرز فكر ليبرال هايي كه براي ادامه حيات مي جنگند و جنگ از طريق ديگران را ترجيح مي دهند تفاوت دارد». جمال سپس به موضوع پيشرفت هاي تكنولوژيك ايران پرداخت و تأكيد كرد: «در كل مي توان گفت كه ايران معجزه فناوري انجام داده است. در حالي كه دميتري مدودف از لزوم نوآوري صحبت مي كند ايران به طور واقعي اين كار را انجام داده و ايران فعلي از زمين تا آسمان با ايران حتي 10 سال پيش فرق دارد چه برسد به ايران سال هاي 1992 و .1993 به همين دليل اين كشور چيزهاي زيادي براي غافلگير كردن متجاوزان در چنته دارد».